“If you wait till you’re ready, you’ll wait the rest of your live.”

Zo, daar ben ik dan eindelijk met een blogpost vanuit en over mijn nieuwe woonsituatie. Natuurlijk in het begin altijd even wennen, maar heb me meteen welkom gevoeld en dat helpt uiteraard. Naast het feit dat ik ruim een maand in een campervan heb geleefd, een fatsoenlijk bed en douche voelde als een heerlijke overdaad aan luxe! Inmiddels ook wel helemaal gewend aan mijn dagelijkse schema. Wat dat betreft heb ik het ook dit keer weer getroffen en werk ik hier drie dagen in de week volle dagen (van ontbijt tot bedtijd). Georgia is die dagen daarbij thuis (de andere dagen gaat ze naar het kinderdagverblijf) en dus ben ik de hele dag bezig. Een ijsje eten in het winkelcentrum, lekker spelen in het park, thuis knutselen, maar gelukkkig is ze ook erg goed in zichzelf vermaken. Wat dat betreft komt de drukte pas in huis als Tabitha thuis komt, maar dan is het ook alweer ‘snel’ etenstijd en bedtijd. Op zich dus wel behoorlijk hands on en vermoeiend, maar tegelijkertijd geeft het me de rest van de dagen vrij om te besteden hoe ik wil. En daar zijn ze hier ook echt heel realistisch in. Zodra ik vrij ben, ben ik ook echt vrij en wordt er niets van me verwacht (zelfs even 5 minuten op de kids letten voor een tripje naar de stomerij wordt gevraagd met een dankbare reactie als dat uiteraard geen probleem is). Het enige waar ik tot nu toe tegenaan loop is de realisatie dat mijn verblijf hier behoorlijk kort is en ik dus echt optimaal gebruik moet maken van mijn vrije dagen.

Heb daarom de afgelopen dagen/weken ook echt in een sneltreinvaart mijn leven hier op de rit proberen te krijgen. Beetje obsessief misschien, maar meteen begonnen met rondkijken voor leuke trips en meteen afspraken plannen met andere meiden in de buurt. Een soort speeddaten om zo snel mogelijk vrienden te maken, haha. Heel handig ook dat er hier een facebookgroep is voor au pairs in de wijk, waardoor je snel meiden ontmoet die 5 minuten bij je vandaan wonen. Daarnaast heeft de beste vriendin van Georgia (die ze heeft ontmoet via de vorige au pair) ook rond dezelfde tijd een nieuwe au pair gekregen dus dat kwam handig uit, helemaal omdat dat ook meteen goed klikte. Ik vind het wat dat betreft soms fijn om dingen alleen te ondernemen, maar net zo leuk om dingen samen met andere meiden te doen die dezelfde dingen willen bezoeken. Toch wat gezelliger, helemaal als je een eindje moet rijden. Wat dat betreft dus na de eerste tripjes meteen al lekker druk de volgende aan het plannen in en om Melbourne. Uiteraard staan ‘the Great Ocean Road’ en ‘Phillip Island’ daarbij hoog op het lijstje, maar ook zou ik graag een weekendje Adeleide doen. Op zich is een vlucht daarbij redelijk betaalbaar, dus dat moet geen probleem vormen. Daarnaast twijfel ik ook nog steeds over Canberra, alleen blijkt dat wel wat prijziger. En omdat ik van velen hoor dat de stad behoorlijk tegenvalt ben ik daar nog niet helemaal uit. Aan de ene kant uiteraard leuk om de hoofdstad te bezoeken, aan de andere kant is het nu eenmaal niet mogelijk om ALLES te doen en te zien. Helaas, want dat zou ik graag doen! Wat dat betreft ben ik nog helemaal niet klaar om terug te keren naar Nederland.

Van de week kreeg ik ook nog eens een bericht van Andrew uit Brisbane met de vraag of ik eventueel geinteresseerd was in een vernieuwd verblijf in Brisbane in september en betrapte mezelf erop dat ik daar echt niet gemakkelijk ‘nee’ tegen zei. Alleen is dat natuurlijk niet mogelijk omdat mijn visa maar een jaar geldig is, maar toch. Ik had van tevoren nooit gedacht dat ik het hier zo naar mijn zin zou hebben en dat ik langer dan 6 maanden weg zou willen en kunnen blijven. Zelfs als dat inhoudt dat ik hier de winter in ga en jullie blijkbaar ‘tropische dagen’ hebben (jaja, ik volg het Nederlandse nieuws). En zelfs als ik in ‘het hol van de leeuw’ het WK moet volgen. Wel grappig dat ik inmiddels ook een Braziliaanse vriendin heb gemaakt (de nieuwe au pair waar ik net over vertelde), alleen heeft ze verder niet zoveel met voetbal. Een van de voordelen van mijn verblijf bij een Engels gezin overigens, is dat ze voetbal kunnen waarderen. Nog even afwachten wat ik daadwerkelijk ga meekrijgen van het WK, maar in ieder geval al goed om te weten dat ze het hier in huis gewoon voetbal noemen en weten dat het WK eraan komt. Verder lijkt Australie er namelijk, met uitzondering van de McDonald’s, totaal niet mee bezig te zijn.

Tenslotte inmiddels deze week mijn terugreis vanuit Brisbane helemaal geboekt, dus hoef ik er verder niet meer over na te denken totdat het zover is. Andrew drukte me van de week ook nog eens op het hart dat zowel hij als de jongens ernaar uitkijken om in augustus bij te praten over al mijn avonturen (ook zij zijn onder de indruk van mijn bungee) en ook ik kijk daar wel naar uit. En natuurlijk ook om nog een paar daagjes in 30 graden door te brengen ;).