'How lucky am I to have something that makes saying goodbye so hard?'

Ruim elf maanden geleden begon ik een blog met bovenstaande quote en eigenlijk kan ik niet anders dan deze post met dezelfde quote beginnen. Want nu ik op het punt sta dit land te verlaten kan ik niet anders dan concluderen dat ik hier meer heb gevonden dan ik ooit had durven dromen. Ik heb veel over mezelf geleerd, heb goede vrienden gemaakt, heb ongelofelijke reizen gemaakt en bovenal heb ik hier een extra thuis gevonden. En dat maakt afscheid nemen, ook al is het niet voor altijd, lastig. Maar tegelijkertijd kan ik niet anders dan dankbaar zijn met al wat ik hier heb mogen meemaken. Toen ik aan dit avontuur begon had ik geen idee wat me te wachten stond, of het wel een juiste keuze was, maar nu weet ik dat dit waarschijnlijk de beste beslissing is geweest die ik ooit heb gemaakt. En wat ben ik daarnaast blij met iedereen in Nederland die met me mee is gereist. Die me vanaf een afstand heeft gesteund of me zelfs heeft verrast met een onverwacht kaartje of pakketje. Ik kan niet uitleggen hoeveel dat betekent als je zo lang zover weg bent van alles en iedereen.

Helaas is het me niet gelukt om mijn blog te voltooien zoals ik dat graag had gezien. Ik heb het sinds mijn aankomst in Melbourne eigenlijk aan een stuk druk gehad met alles, werk, reizen en mijn terugreis plannen. Maar voornamelijk baalde ik er enorm van dat mijn blog maandenlang offline is geweest door een storing bij de moedersite. Dat is vervolgens haast al mijn verhalen en reacties ben verloren vind ik enorm jammer! En ik moet eerlijk toegeven dat de drang om te posten daarna behoorlijk is afgenomen. Mijn excuses als ik trouwe bezoekers heb teleurgesteld, haha, maar ik wist dat mijn blog toch niet meer hetzelfde zou worden. Ooit dacht ik eraan alle verhalen en reacties thuis uit te printen en tot een boek vol herinneringen te maken, maar helaas is dat nu onmogelijk geworden.

Om deze blogpost toch positief af te sluiten kan ik niet anders zeggen dat ik met pijn in mijn hart Melbourne heb verlaten. Mijn hostdad omschreef het juist: je bent eigenlijk helemaal niet zo lang bij ons geweest, maar op de een of andere manier ben je enorm snel in ons huishouden gesetteled dat het voelt alsof je veel langer deel hebt uitgemaakt van ons gezin. Echt fijn om te weten dat dat gevoel wederzijds was en wederom meer dan ik op had kunnen hopen na mijn positieve tijd in Brisbane. Weer een fantastische tijd, weer een geweldig gezin, leuke nieuwe vrienden en ontzettend veel reisverhalen (Canberra, Adelaide, Tasmania, Alice Springs). Maar niet meer dan logisch om mijn avontuur af te sluiten in de stad waar alles begon, Brisbane. De stad waar ik me nog steeds het meeste thuis voel. Waar mijn eerste stap in het huis van de familie Stevens voelde als thuiskomen, waar twee tieners bewust het weekend bleven logeren terwijl ze eigenlijk bij hun moeder zouden zijn en waar elke geur en elk geluid vertrouwd voelt. Wat ga ik dit missen! Ik fantaseer dan ook niet voor niets stiekem al over alles wat ik wil zien als ik terugga naar Australie (Perth, Kakadu Park en natuurlijk op bezoek in Melbourne/Sydney/Brisbane), maar weet zeker dat ik in Nederland vast en zeker ga genieten van al jullie verhalen, al dat heerlijke Nederlandse eten en het Nederlandse weer (haha... Niet dus!!)

Tenslotte een lijst die ik afgelopen maanden heb bijgehouden met alle dingen die ik hier heb meegemaakt samengevoegd. Alles wat ik heb geprobeerd, wat ik heb ontwikkeld, alles waarin ik ben gegroeid. Ontstaan uit iets wat Katie en ik eigenlijk constant tegen elkaar zeggen, 'de enige reden om terug te kijken is om te beseffen hoe ver je al bent gekomen', en we elkaar steeds herinneren aan de oude Katie en Inge die we waren voor Australie. Maar de nieuwe Inge daarentegen, die heeft het volgende op haar lijstje staan:
- Ik heb alle werelddelen bezocht (met uitzondering van Antartica, maar dat verklaar is als een onbewoond werelddeel)
- Ik kan cake, cupcakes en appeltaart bakken
- Ik weet hoe het is om te bungeejumpen
- Ik heb geleerd zowel links te rijden, meer dan 8 uur aan een stuk als leren rijden in een automaat
- Ik weet hoe je loombands kunt maken in ruim 5 designs
- Ik weet wat je moet doen tijdens een zombie-apocalyps
- Ik kan je vertellen wie de hoofdpersonen zijn in Peppa Pig
- Ik weet de spelregels van cricket en kan een wedstrijd daadwerkelijk volgen
- Ik kan bier inmiddels goed waarderen en heb geen probleem met uit de fles drinken (met dank aan mijn gastgezin in Melbourne ;) )
- Ik heb zowel een karaokeavond, 80's night als rollerdisco meegemaakt
- Ik weet hoe aangenaam een nieuwjaarsduik kan zijn
- Ik heb ervaren hoe geweldig de atmosfeer is in een rugbystation
- Ik heb mezelf geleerd aardappels te koken, zalm te bereiden en 'aparte' voedselsoorten te proberen (kangoeroe, krokodil, octopus)
- Ik heb gegeten in Chinatown
- Ik weet hoe het is om ruim een maand rond te reizen en te slapen in een geimproviseerde campervan
- Ik draai er mijn hand niet voor om om alleen op avontuur te gaan en zelf mijn route uit te stippelen
- Ik draai er mijn hand ook niet voor om om hulp te vragen als ik aanvoel dat ik er zelf niet uit ga komen
- Ik kan mezelf perfect redden in een vreemde taal, zolang die taal Engels is, en kan zowel Australische, Amerikaanse als Engelse woorden aan mijn vocabulaire toevoegen
- Ik heb inmiddels kennissen/vrienden in vijf continenten waarbij ik, mocht het nodig zijn, kan aankloppen.

Nogmaals heel veel dank aan eenieder die in al die tijd met me is meegereisd en ik zie jullie allemaal snel! Liefs Inge